Ik zou je graag mijn visie op een belangrijk aspect van het leven willen geven. Het leven bestaat uit een opeenvolging van beslissingen. Sommige beslissingen zijn klein en eenvoudig, sommigen zijn groots en meeslepend. Sommige kleine beslissingen hebben een enorme invloed op het verdere verloop van het leven, sommige grote beslissingen zijn na een paar jaar nauwelijks meer merkbaar. Uiteindelijk zijn we niet alleen: we zijn allemaal verbonden in een warrig web van beslissingen en iedere beslissing heeft invloed, hoe klein ook, op het welbevinden - en uiteindelijk diens beslissingen - van een ander.
Van een beslissing verwachten we een resultaat, en die verwachting is meestal positief: stel, ik besluit morgen met de auto een rondreis in Spanje te maken, dan verwacht ik van die reis bijvoorbeeld mooi weer, leerzame ontmoetingen en situaties en geen tegenvallers. Die verwachting kan uitkomen of niet. Het uitkomen van een verwachting kan geluk zijn, of ervaring.
Het leven bestaat dus eigenlijk niet uit een aaneenrijging van beslissingen, maar een eindeloze reeks uitkomsten van die beslissingen. Sommige uitkomsten vallen positief uit, de verwachting komt overeen met het resultaat, soms valt het resultaat negatief: de verwachting kwam niet overeen met het resultaat.
Het zelfertrouwen is het slachtoffer van de reeks succes- of faalmomenten. Het deint als het ware op de golven mee. Het is geen directe relatie, maar met een eindeloze reeks gebroken verwachtingen daalt het zelfvertrouwen gestaag, na een aantal uitgekomen verwachtingen stijgt het weer.
Pessimistische mensen tellen hun faalmomenten, optimistische mensen koesteren hun successen. Dat wil niet zeggen dat een pessimistisch persoon geen successen kent of de optimist geen falen. Ze bekijken de uitkomst alleen anders.
Is het mogelijk om positiever in het leven te staan? Naar mijn mening wel. Natuurlijk komen we op onze levensweg onverwachte, nare dingen tegen. We kunnen ons daarin helemaal laten meeslepen en ik denk dat de mens daar ook alle recht toe heeft. Maar voel je je onzekerheid toenemen? Stel kleinere en/of minder doelen, zorg dat je verwachtingen realistisch zijn en bereid je goed voor.
maandag 16 januari 2012
zondag 11 december 2011
Het meervoud van ego: wie leidt ons door het leven?
Stel: je gaat op vakantie en boekt een citytrip naar Rome. Omdat je de stad niet kent, niet willekeurig door de stad wilt wandelen en graag de geschiedenis die bij de oude gebouwen en kunstwerken hoort wilt weten boek je voor de eerste dag van de citytrip een door een gids geleide excursie. Immers, je wilt niet de hele trip gebonden zijn aan een groep. De weken vliegen voorbij, het is druk op kantoor en voordat je het weet is het zover: je hebt vakantie! Eenmaal aangekomen, 's morgens vroeg, word je in Rome opgewacht door de gids die je naar het hotel brengt om je bagage af te zetten om daarna de stad te bezichtigen. Je bent de laatste van een grote groep toeristen, je schat een stuk of twintig en je hebt er zin in: al weken probeer je je voor te stellen hoe de stad eruit ziet.
Alles verloopt die ochtend zonder problemen en je hebt al een aantal mooie foto's gemaakt van de vele oude bouwwerken als het noodlot toeslaat en een vrouw in de omgeving van de groep toeristen waartoe je behoort wordt onwel. Er is toevallig iemand met een medische achtergrond in de groep en schiet plichtsgetrouw onmiddellijk te hulp. De hulpverlener weet door zijn ervaring wat hij moet doen, past EHBO toe en zorgt ervoor dat door één van de omstanders de hulpdiensten worden ingeschakeld. Hij blijft bij het slachtoffer en stelt haar gerust totdat de hulpdiensten arriveren die de taken van de hulpverlener kan overnemen. Wat er hier gebeurt is dat de gids door de ongelukkige omstandigheden tijdelijk aan de kant word geschoven, de gids kan enkel protesteren omdat hij zich aan zijn planning moet houden, maar de hulpverlener kiest ervoor het slachtoffer te helpen en de gids heeft zich daaraan te houden.
Later die dag, door het voorval een half uur vertraagd, rijdt het busje met toeristen naar de volgende bezienswaardigheid. De gids heeft de leiding weer op zich genomen, de vaardigheden van de dokter zijn niet langer nodig. Het blijkt een ongelukkige dag voor jou, de gids en de andere toeristen te zijn, want een paar kilometer van de eindbestemming verwijderd horen de passagiers plotseling een harde knal en het busje komt slingerend tot stilstand. Één van de banden is geklapt en moet worden gerepareerd, zodat men naar de laatste bestemming toe kan. Het is de eerste keer dat de gids dit meemaakt en hij kijkt enigszins wanhopig uit zijn ogen. Hij kan de toeristen het laatste stuk laten lopen, maar het is al laat op de dag en de kans is groot dat het museum waar ze naar op weg zijn dan al gesloten is. Hij kan ook de plaatselijke ANWB bellen, maar voordat die ter plaatse zijn...
Hij kijkt vragend naar de passagiers. "Heeft één van jullie ervaring met vervangen van een wiel? Als het goed is ligt er onder één van de achterste stoelen een reservewiel". Als een geluk bij een ongeluk staat één van de passagiers op en geeft aan dat hij een aantal keer een wiel heeft moeten verwisselen, hij is gepensioneerd buschauffeur en heeft meermaals met een lekke band gestaan. De gids slaakt een zucht van verlichting. Samen vinden ze achterin de bus het reservewiel en de benodigde gereedschappen.
Eenmaal buiten heeft de gepensioneerde buschauffeur hulp nodig bij het vervangen van het wiel en neemt tijdelijk de leiding van de gids over: de bus moet iets opgekrikt worden en het reservewiel moet op zijn plaats gehouden worden wanneer het wordt vastgeschroefd aan de as. Daarnaast wegen de wielen zo zwaar dat er twee mensen nodig zijn die het reservewiel naar buiten en het kapotte wiel weer terug de bus in te dragen. Ook instrueert de gepensioneerde buschauffeur de gids: morgen moet hij een nieuw reservewiel verkrijgen, anders staat de bus bij een volgend incident ècht stil en moet er op de ANWB gewacht worden.
Met dit korte verhaal wil ik illustreren hoe een groep mensen uit een aantal verschillende vaardigheden bestaat. De vaardigheden zijn niet altijd nodig of gewenst, doch altijd latent aanwezig en klaar om ingezet te worden als de situatie zich daarvoor leent. De menselijke geest werkt, naar mijn mening, op een vergelijkbare manier. Er is een dominant karakter, de gids, die ons hoofdzakelijk door het leven leidt en wanneer een bepaalde situatie zich voordoet, vaak een onverwachte of ongewenste, schiet één van de andere karakters te hulp, neemt de leiding over tot de situatie onder controle is, geeft de leiding weer terug aan het dominante karakter, waarna het leven zijn weg vervolgt.
De grap is dat men vaak niet eens doorheeft dat we zo in elkaar zitten: totdat we er door een ander mee geconfronteerd worden. Wie kent ze niet: degene die van alles een grap maakt, de criticus, de negatieveling, de enthousiasteling, haantje de voorste, die verlegen persoon en degene die honderduit praat? Het zijn allemaal voorbeelden van dominante karaktereigenschappen. Ook jij hebt er één, al valt die niet zo op omdat je er dag in dag uit mee leeft. Op de één of andere manier heb je geleerd wat voor jou de beste manier is om door het leven te navigeren. Dat dat voor jou de beste manier bleek te zijn om het leven onder controle te houden. Iedereen heeft dat geleerd, jij dus ook: het resultaat is jouw persoonlijkheid.
Alles verloopt die ochtend zonder problemen en je hebt al een aantal mooie foto's gemaakt van de vele oude bouwwerken als het noodlot toeslaat en een vrouw in de omgeving van de groep toeristen waartoe je behoort wordt onwel. Er is toevallig iemand met een medische achtergrond in de groep en schiet plichtsgetrouw onmiddellijk te hulp. De hulpverlener weet door zijn ervaring wat hij moet doen, past EHBO toe en zorgt ervoor dat door één van de omstanders de hulpdiensten worden ingeschakeld. Hij blijft bij het slachtoffer en stelt haar gerust totdat de hulpdiensten arriveren die de taken van de hulpverlener kan overnemen. Wat er hier gebeurt is dat de gids door de ongelukkige omstandigheden tijdelijk aan de kant word geschoven, de gids kan enkel protesteren omdat hij zich aan zijn planning moet houden, maar de hulpverlener kiest ervoor het slachtoffer te helpen en de gids heeft zich daaraan te houden.
Later die dag, door het voorval een half uur vertraagd, rijdt het busje met toeristen naar de volgende bezienswaardigheid. De gids heeft de leiding weer op zich genomen, de vaardigheden van de dokter zijn niet langer nodig. Het blijkt een ongelukkige dag voor jou, de gids en de andere toeristen te zijn, want een paar kilometer van de eindbestemming verwijderd horen de passagiers plotseling een harde knal en het busje komt slingerend tot stilstand. Één van de banden is geklapt en moet worden gerepareerd, zodat men naar de laatste bestemming toe kan. Het is de eerste keer dat de gids dit meemaakt en hij kijkt enigszins wanhopig uit zijn ogen. Hij kan de toeristen het laatste stuk laten lopen, maar het is al laat op de dag en de kans is groot dat het museum waar ze naar op weg zijn dan al gesloten is. Hij kan ook de plaatselijke ANWB bellen, maar voordat die ter plaatse zijn...
Hij kijkt vragend naar de passagiers. "Heeft één van jullie ervaring met vervangen van een wiel? Als het goed is ligt er onder één van de achterste stoelen een reservewiel". Als een geluk bij een ongeluk staat één van de passagiers op en geeft aan dat hij een aantal keer een wiel heeft moeten verwisselen, hij is gepensioneerd buschauffeur en heeft meermaals met een lekke band gestaan. De gids slaakt een zucht van verlichting. Samen vinden ze achterin de bus het reservewiel en de benodigde gereedschappen.
Eenmaal buiten heeft de gepensioneerde buschauffeur hulp nodig bij het vervangen van het wiel en neemt tijdelijk de leiding van de gids over: de bus moet iets opgekrikt worden en het reservewiel moet op zijn plaats gehouden worden wanneer het wordt vastgeschroefd aan de as. Daarnaast wegen de wielen zo zwaar dat er twee mensen nodig zijn die het reservewiel naar buiten en het kapotte wiel weer terug de bus in te dragen. Ook instrueert de gepensioneerde buschauffeur de gids: morgen moet hij een nieuw reservewiel verkrijgen, anders staat de bus bij een volgend incident ècht stil en moet er op de ANWB gewacht worden.
Met dit korte verhaal wil ik illustreren hoe een groep mensen uit een aantal verschillende vaardigheden bestaat. De vaardigheden zijn niet altijd nodig of gewenst, doch altijd latent aanwezig en klaar om ingezet te worden als de situatie zich daarvoor leent. De menselijke geest werkt, naar mijn mening, op een vergelijkbare manier. Er is een dominant karakter, de gids, die ons hoofdzakelijk door het leven leidt en wanneer een bepaalde situatie zich voordoet, vaak een onverwachte of ongewenste, schiet één van de andere karakters te hulp, neemt de leiding over tot de situatie onder controle is, geeft de leiding weer terug aan het dominante karakter, waarna het leven zijn weg vervolgt.
De grap is dat men vaak niet eens doorheeft dat we zo in elkaar zitten: totdat we er door een ander mee geconfronteerd worden. Wie kent ze niet: degene die van alles een grap maakt, de criticus, de negatieveling, de enthousiasteling, haantje de voorste, die verlegen persoon en degene die honderduit praat? Het zijn allemaal voorbeelden van dominante karaktereigenschappen. Ook jij hebt er één, al valt die niet zo op omdat je er dag in dag uit mee leeft. Op de één of andere manier heb je geleerd wat voor jou de beste manier is om door het leven te navigeren. Dat dat voor jou de beste manier bleek te zijn om het leven onder controle te houden. Iedereen heeft dat geleerd, jij dus ook: het resultaat is jouw persoonlijkheid.
Dit artikel bestaat uit twee delen. Het tweede deel van het artikel is nog niet geschreven, maar komt hier snel als link beschikbaar.
donderdag 8 december 2011
Van geld méér geld maken, hoe doe je dat? (deel 2, waar zit het addertje?)
Dit artikel is het tweede deel van het artikel Van geld méér geld maken, hoe doe je dat?
Toen ik het eerste deel van dit artikel plaatste, verwachtte ik dat het op zijn minst een aantal opgetrokken wenkbrauwen zou opleveren. Ik kreeg via Twitter van @AndrevanLuijk een enthousiaste reactie (tweet 1 en tweet 2), maar hij had ook een kritische noot. Per stap neemt namelijk niet alleen de verzamelde hoeveelheid geld toe, maar ook de benodigde hoeveelheid energie stijgt exponentieel. Ook is er een zeker risico verbonden aan hogere stappen: des te meer geld er in een vooraf vastgestelde tijd moet worden verzameld, des te hoger het risico.
Aan het begin van het schema is het behalen van iedere volgende stap prima te doen. Echter, wanneer je ècht fanatiek bezig bent en wekelijks een stap zet zonder een faseverschuiving te ondergaan, dan verwacht ik dat je ergens tussen stap negentien en 22 blijft steken. Het simpelweg niet meer mogelijk om de volgende stap te halen, zonder over te gaan van zelf het systeem zijn naar het systeem te bezitten.
Hieronder geef ik een, overigens geheel fictief, voorbeeld van het schema waarbij ik iedere stap heb aangevuld met wat er ongeveer gedaan is om de stap te behalen. Wellicht is het later in het schema niet meer mogelijk om stappen in één week te halen, doch is het fundament in eerdere stappen gelegd en verstevigd.
Let in het ingevulde schema op o.a. de volgende aspecten:
- De benodigde energie
- De vernauwing van focus
- De massa van het systeem
- De faseverschuiving van uitvoerende (zelf het systeem zijn) naar eigenaar (het systeem bezitten)
- De hoeveelheid en grootte van connecties met andere systemen
- De bereidheid tot het nemen van risico
| Stap | EUR | Ondernomen stappen | |
| 1 | 0,01 | Wisselgeld gevonden in cola automaat | |
| 2 | 0,02 | Geruild met collega | |
| 3 | 0,04 | Geruild met kennis | |
| 4 | 0,08 | Rente spaarrekening | |
| 5 | 0,16 | Online kansspel | |
| 6 | 0,32 | Online kansspel | |
| 7 | 0,64 | Advertenties geplaatst op website | |
| 8 | 1,28 | Optimalisatie advertenties op website | |
| 9 | 2,56 | Meer verkeer naar website geleid | |
| 10 | 5,00 | Gastblog geschreven voor kennis | |
| 11 | 10,00 | Op verzoek gastblog geschreven | |
| 12 | 20,00 | Deelname wetenschappelijk onderzoek | |
| 13 | 40,00 | Televisie van onderbuurvrouw van oma opnieuw ingesteld | |
| 14 | 80,00 | Zolder opgeruimd en ongebruikte zaken verkocht via Marktplaats.nl | |
| 15 | 160,00 | Twee gastblogs geschreven voor commerciële site | |
| 16 | 320,00 | Advertentiedeal website gesloten met bedrijf X | |
| 17 | 640,00 | Parttime freelance schrijfopdracht voor column kleine nieuwswebsite | |
| 18 | 1.280,00 | Parttime freelance schrijfopdracht voor column middelgrote actualiteiten website | |
| 19 | 2.560,00 | Meerdere freelance schrijfopdrachten voor websites en magazines | |
| 20 | 5.000,00 | Fulltime freelance schrijfopdracht voor tabloid | |
| 21 | 10.000,00 | Fulltime freelance schrijfopdracht voor toonaangevend magazine | |
| 22 | 20.000,00 | Naast freelance schrijfopdrachten als spreker op congres opgetreden | |
| 23 | 40.000,00 | Medior tekstschrijver aangenomen om toestroom schrijfopdrachten te kunnen verwerken | |
| 24 | 80.000,00 | Geschreven boek uitgegeven, tekstschrijver fulltime aan het werk, twee keer als gastspreker opgetreden | |
| 25 | 160.000,00 | Twee extra tekstschrijvers aangenomen om toegenomen aantal schrijfopdrachten te kunnen verwerken | |
| 26 | 320.000,00 | Samenwerkingsverband gezocht met andere vierpitter om elkaars piek- en dalmomenten te kunnen aanvullen | |
| 27 | 640.000,00 | Samenwerkingsverband is voor efficiëntievoordelen en kostenbesparing opgegaan in één organisatie | |
| 28 | 1.280.000,00 | Bedrijf verkocht voor € 640.000,00 |
dinsdag 6 december 2011
Van geld méér geld maken, hoe doe je dat?
Ik wil een geheimpje met jullie delen: als ik over heel veel geld zou beschikken, zeg een half miljoen, dan geloof ik best dat ik dat zou kunnen verdubbelen. Maar heel veel geld heb ik nou eenmaal niet, dus valt dat miljoen zeker buiten mijn bereik. En als ik daar zou stoppen met denken, blijft het zeker uit mijn bereik.
Ik hoop dat ik je met deze blogpost kan motiveren de nadruk eens te verleggen van ´ik kan niet ...´ en ´ik heb niet´ naar ´hoe kan ik ...?´ en ´hoe bereik ik ...?´.
Vraag jezelf eens af: hoe kom ik aan een miljoen? Of, simpelweg, hoe zorg ik voor meer financiële ruimte? Ik kan me voorstellen dat je dat niet van de één op andere dag hebt geregeld. Of wel?
In de eerste zin vertelde ik dat ik van een half miljoen Euro een miljoen zou kunnen maken. Trek die lijn door en reken uit hoeveel er nodig is om een half miljoen te vergaren. Juist: een kwart miljoen. Wat is dan de stap dáárvoor? Juist, € 125.000,00 keiharde Euro's.
Als je deze lijn doortrekt, merk je dat de bedragen snel dalen. Elke stap halveert het bedrag. Wanneer je elk bedrag zou opschrijven en daarna de hele lijst omdraait kom je ongeveer tot de volgende tabel (voor de leesbaarheid ben ik iets afgeweken, van stap 8 en 21 heb ik de bedragen afgerond):
Deze tabel illustreert waarom Google (met een waarde US$ 114 miljard in 2010) in ongeveer dertien jaar tijd zo groot is geworden. Apple en Facebook hebben eenzelfde pad belopen. Ze zijn zeer zeker niet bij één cent begonnen, maar hebben wel het effect van exponentiële groei gebruikt om zo groot te worden. Ik vertelde in een eerder artikel nog dat je jezelf beter niet kunt meten aan deze mega-bedrijven en vooral klein moest denken. Echter, spieken is toegestaan: beter goed gepikt dan slecht verzonnen.
Ik hoop dat ik je met dit schema heb weten te inspireren zelf een experiment uit te voeren. Voor dit experiment zijn een aantal spelregels bedacht om je zover mogelijk te laten eindigen. Of niet, dat is aan jou. Als je dit experiment een kans wilt geven: probeer je zo veel mogelijk aan de regels te houden.
Spelregels
Met dank aan Hendrik Oude Nijhuis van Kingfisher Capital.
Ik hoop dat ik je met deze blogpost kan motiveren de nadruk eens te verleggen van ´ik kan niet ...´ en ´ik heb niet´ naar ´hoe kan ik ...?´ en ´hoe bereik ik ...?´.
Vraag jezelf eens af: hoe kom ik aan een miljoen? Of, simpelweg, hoe zorg ik voor meer financiële ruimte? Ik kan me voorstellen dat je dat niet van de één op andere dag hebt geregeld. Of wel?
In de eerste zin vertelde ik dat ik van een half miljoen Euro een miljoen zou kunnen maken. Trek die lijn door en reken uit hoeveel er nodig is om een half miljoen te vergaren. Juist: een kwart miljoen. Wat is dan de stap dáárvoor? Juist, € 125.000,00 keiharde Euro's.
Als je deze lijn doortrekt, merk je dat de bedragen snel dalen. Elke stap halveert het bedrag. Wanneer je elk bedrag zou opschrijven en daarna de hele lijst omdraait kom je ongeveer tot de volgende tabel (voor de leesbaarheid ben ik iets afgeweken, van stap 8 en 21 heb ik de bedragen afgerond):
| Stap | EUR | Stap | EUR | |
| 1 | 0,01 | 15 | 160,00 | |
| 2 | 0,02 | 16 | 320,00 | |
| 3 | 0,04 | 17 | 640,00 | |
| 4 | 0,08 | 18 | 1.280,00 | |
| 5 | 0,16 | 19 | 2.560,00 | |
| 6 | 0,32 | 20 | 5.120,00 | |
| 7 | 0,64 | 21 | 10.000,00 | |
| 8 | 1,25 | 22 | 20.000,00 | |
| 9 | 2,50 | 23 | 40.000,00 | |
| 10 | 5,00 | 24 | 80.000,00 | |
| 11 | 10,00 | 25 | 160.000,00 | |
| 12 | 20,00 | 26 | 320.000,00 | |
| 13 | 40,00 | 27 | 640.000,00 | |
| 14 | 80,00 | 28 | 1.280.000,00 |
Deze tabel illustreert waarom Google (met een waarde US$ 114 miljard in 2010) in ongeveer dertien jaar tijd zo groot is geworden. Apple en Facebook hebben eenzelfde pad belopen. Ze zijn zeer zeker niet bij één cent begonnen, maar hebben wel het effect van exponentiële groei gebruikt om zo groot te worden. Ik vertelde in een eerder artikel nog dat je jezelf beter niet kunt meten aan deze mega-bedrijven en vooral klein moest denken. Echter, spieken is toegestaan: beter goed gepikt dan slecht verzonnen.
Spelregels
- Dit experiment kost je geen cent. Zelfs voor de eerste stap investeer je niets. Wellicht wil een vriend of vriendin één cent in jouw toekomst investeren? Weet je een frisdrankautomaat waarin altijd wisselgeld blijft liggen? Wees creatief. De eerste, essentiële stap is daarmee gezet. Wie weet wil een collega of kennis jouw ene cent ruilen voor twee cent?...
- Probeer regelmatig, minimaal één per week, de volgende stap te zetten. Dit wordt verderop in de tabel een behoorlijke uitdaging. Laat je echter niet ontmoedigen als het niet direct lukt. Dit experiment is opgezet om stap voor stap jouw maximale potentie te bereiken en zorgt ervoor dat je klein durft te beginnen.
- Haast je niet. Dit vergroot de kans dat je alsnog afhaakt.
- Sla geen enkele stap over. Ook niet als je in de stap daarvoor meer hebt verdiend dan nodig.
- Wellicht blijft je op een stap steken? Geen probleem, mits je je daar prettig bij voelt.
- Noteer in een schrift of Excel elke stap die je maakt en wat je ermee verdient. Wellicht heb je een idee om van € 125,00 een bedrag van € 250,00 te maken? Bijvoorbeeld door ongebruikte spullen van zolder te verkopen? Schrijf het op!
- Vertel (bijna) niemand dat je dit experiment een serieuze kans geeft. Ook dit vergroot de kans dat je afhaakt.
- Zet stap één vandaag nog.
Dit artikel bestaat uit twee delen. Het tweede deel van het artikel is Van geld méér geld maken, hoe doe je dat? (deel 2, waar zit het addertje?).
Met dank aan Hendrik Oude Nijhuis van Kingfisher Capital.
maandag 5 december 2011
Waarom een hoger salaris niet per definitie tot een gelukkiger leven leidt
Ongeveer elf jaar geleden startte ik mijn carrière als IT-er en verdiende ik nog niet zoveel als nu. Dat vond ik niet erg, ik woonde immers nog thuis, betaalde kostgeld en had slechts een paar vaste lasten: mijn mobiele telefoon, de sportclub en ging regelmatig op stap.
Een paar jaar later kocht ik zelfstandig een huis en vertelde trots aan iedereen die het maar wilde horen over de inrichting, het huis zelf en de feestjes die ik kon geven. Iemand vertelde me terloops en geheel tegen mijn enthousiasme in: "vanaf nu ga je voelen waarvoor je werkt". Ik sloeg er geen acht op en vergat het snel weer. De opmerking paste niet in mijn denkkader en ik dacht bij mezelf: "Dát zal toch wel meevallen?". Enige jaren later herinnerde ik haar opmerking weer. Ze had gelijk gekregen.
Naast de maandelijks terugkerende hypotheekbetaling en servicekosten wilde ik snel internet, telefoon, televisie, lekker eten en uiteraard moesten de energierekeningen en verzekeringen ook betaald worden. Daarnaast ging het sociale leven onverminderd door: concert hier, festivalletje daar, avondje stappen, etc. Je kent het wel en er is ook niets mis mee. Ik merkte dat ik, ook al verdiende ik veel meer dan dat ik deed toen ik nog een bijbaan als krantenbezorger had, op mijn geld moest gaan letten. Ik besefte dat ik niet meer alles kon ondernemen wat voor mij belangrijk was en tegelijkertijd mijn hoofd boven water houden om mijn vaste lasten te kunnen betalen. Langzamerhand raakte ik ontevreden over mijn inkomen.
Ondertussen deed ik goed mijn best op kantoor en groeide langzaam door naar een hogere functie met meer verantwoordelijkheden. Mijn inkomen steeg mee. Maar wat er ongemerkt ook steeg waren mijn lasten: ik kocht duurdere boodschappen, begon Bacardi-cola te drinken tijdens het stappen, ging sowieso naar duurdere feestjes, mijn vakanties werden duurder en ik kocht een auto. Daarnaast vond ik het toch wel erg interessant om met een nieuw mobieltje rond te lopen en HD op de televisie was natuurlijk je van het.
De vrijheid die ik voelde bij een salarisverhoging was altijd maar tijdelijk. Waarom? Omdat ik langzamerhand begon te wennen aan mijn hogere inkomen, mijn vaste lasten stegen navenant en na een maand of twee waren mijn uitgaven weer net zo hoog als mijn inkomsten en was ik weer ontevreden over mijn inkomen. De gedachte dat ik best wat meer zou willen verdienen stak de kop weer op. De cirkel was weer rond.
Ik heb mijn les getrokken uit dit patroon. Bij een loonsverhoging zorg ik er onmiddellijk voor dat ik meer geld opzij zet, van vakantiegeld ("och, het is toch een extraatje, laat ik het direct uitgeven", is wat veel mensen zich abusievelijk voorhouden...) zetten we een deel opzij en het andere deel geven we uit. Wij vinden het in ieder geval erg motiverend om ons spaargeld te zien groeien.
Tot slot: Wat blijkt nu het geval te zijn? Wanneer je niet tevreden bent met jouw inkomen, dan zul je dat nimmer zijn. Met geen enkel inkomen. Vraag een willekeurig persoon met welk maandsalaris hij oprecht gelukkig zou zijn en men zal over het algemeen anderhalf tot tweemaal het huidige salaris noemen. Dat betekent dat iemand die € 1.500,00 verdient gelukkig denkt te zijn met zo'n € 3.000,00. Wat nu als je dezelfde vraag nogmaals stelt, ditmaal aan iemand met laatstgenoemd inkomen? Wellicht raad je het antwoord al.
Het antwoord op dezelfde vraag impliceert ook wanneer je wèl tevreden bent met je huidige inkomen. Probeer ruimte te creëren tussen je inkomsten en uitgaven door geld opzij te zetten. Dat hoeft niet de helft van je inkomen te zijn, maar onthoud dat alle kleine beetjes helpen.
PS: Hierbij kijk ik expres niet naar lagere inkomens: mensen die zo weinig verdienen dat ze iedere maand reikhalzend uitkijken naar de volgende salarisbetaling omdat er te weinig binnenkomt om de eerste levensbehoeften te kunnen betalen.
Een paar jaar later kocht ik zelfstandig een huis en vertelde trots aan iedereen die het maar wilde horen over de inrichting, het huis zelf en de feestjes die ik kon geven. Iemand vertelde me terloops en geheel tegen mijn enthousiasme in: "vanaf nu ga je voelen waarvoor je werkt". Ik sloeg er geen acht op en vergat het snel weer. De opmerking paste niet in mijn denkkader en ik dacht bij mezelf: "Dát zal toch wel meevallen?". Enige jaren later herinnerde ik haar opmerking weer. Ze had gelijk gekregen.
Naast de maandelijks terugkerende hypotheekbetaling en servicekosten wilde ik snel internet, telefoon, televisie, lekker eten en uiteraard moesten de energierekeningen en verzekeringen ook betaald worden. Daarnaast ging het sociale leven onverminderd door: concert hier, festivalletje daar, avondje stappen, etc. Je kent het wel en er is ook niets mis mee. Ik merkte dat ik, ook al verdiende ik veel meer dan dat ik deed toen ik nog een bijbaan als krantenbezorger had, op mijn geld moest gaan letten. Ik besefte dat ik niet meer alles kon ondernemen wat voor mij belangrijk was en tegelijkertijd mijn hoofd boven water houden om mijn vaste lasten te kunnen betalen. Langzamerhand raakte ik ontevreden over mijn inkomen.
Ondertussen deed ik goed mijn best op kantoor en groeide langzaam door naar een hogere functie met meer verantwoordelijkheden. Mijn inkomen steeg mee. Maar wat er ongemerkt ook steeg waren mijn lasten: ik kocht duurdere boodschappen, begon Bacardi-cola te drinken tijdens het stappen, ging sowieso naar duurdere feestjes, mijn vakanties werden duurder en ik kocht een auto. Daarnaast vond ik het toch wel erg interessant om met een nieuw mobieltje rond te lopen en HD op de televisie was natuurlijk je van het.
De vrijheid die ik voelde bij een salarisverhoging was altijd maar tijdelijk. Waarom? Omdat ik langzamerhand begon te wennen aan mijn hogere inkomen, mijn vaste lasten stegen navenant en na een maand of twee waren mijn uitgaven weer net zo hoog als mijn inkomsten en was ik weer ontevreden over mijn inkomen. De gedachte dat ik best wat meer zou willen verdienen stak de kop weer op. De cirkel was weer rond.
Ik heb mijn les getrokken uit dit patroon. Bij een loonsverhoging zorg ik er onmiddellijk voor dat ik meer geld opzij zet, van vakantiegeld ("och, het is toch een extraatje, laat ik het direct uitgeven", is wat veel mensen zich abusievelijk voorhouden...) zetten we een deel opzij en het andere deel geven we uit. Wij vinden het in ieder geval erg motiverend om ons spaargeld te zien groeien.
Tot slot: Wat blijkt nu het geval te zijn? Wanneer je niet tevreden bent met jouw inkomen, dan zul je dat nimmer zijn. Met geen enkel inkomen. Vraag een willekeurig persoon met welk maandsalaris hij oprecht gelukkig zou zijn en men zal over het algemeen anderhalf tot tweemaal het huidige salaris noemen. Dat betekent dat iemand die € 1.500,00 verdient gelukkig denkt te zijn met zo'n € 3.000,00. Wat nu als je dezelfde vraag nogmaals stelt, ditmaal aan iemand met laatstgenoemd inkomen? Wellicht raad je het antwoord al.
Het antwoord op dezelfde vraag impliceert ook wanneer je wèl tevreden bent met je huidige inkomen. Probeer ruimte te creëren tussen je inkomsten en uitgaven door geld opzij te zetten. Dat hoeft niet de helft van je inkomen te zijn, maar onthoud dat alle kleine beetjes helpen.
PS: Hierbij kijk ik expres niet naar lagere inkomens: mensen die zo weinig verdienen dat ze iedere maand reikhalzend uitkijken naar de volgende salarisbetaling omdat er te weinig binnenkomt om de eerste levensbehoeften te kunnen betalen.
zondag 4 december 2011
Hoe ik van mijn schulden ben afgekomen en mijn gewoonten heb verbeterd
Toen ik achttien jaar oud werd, koos ik ervoor om rood te kunnen staan op mijn betaalrekening. Destijds voelde dat goed: vanaf die leeftijd kon ik eindelijk zelf bepalen wat ik deed. Een paar uur na het ondertekenen van de overeenkomst stond ik maximaal rood en had het nieuwste mobieltje van Nokia (de 8810, mocht je daarin geïnteresseerd zijn) gekocht. Jaren later stond ik nog steeds rood en heb vaak genoeg de ademnood van platzak zijn gevoeld. En dat was niet omdat ik mijn schuld niet kon afbetalen, nee: altijd heb ik achter de meute aangelopen en het gevoel gehad mezelf te moeten bewijzen.
Je vraagt je nu wellicht af: waarom deed je dat? Heeft niemand je bijgebracht dat je zuinig moet zijn op het geld dat je verdient? Niet meer uitgeven dan dat je hebt? Waarschijnlijk is me dat wel bijgebracht, maar de puberale koppigheid en het gevoel geen doel te hebben in het leven versterkte mijn onverstandigheid. Natuurlijk heb ik vaak genoeg gedacht: "ik stop ermee, nu ik ga sparen". En dan begon ik met het maken van een plan, met een Excel sheet waarin ik netjes uitstippelde hoe mijn financiële toekomst eruit zou komen te zien. Toch eindigde dit altijd weer in het vergeten van mijn plannen en de noodzaak te voelen die mooie nieuwe laptop te kopen.
In december 2007, een kleine tien jaar later, liep mijn relatie op de klippen en vond ik dat ik los moest breken. Ik plande een reis naar Buenos Aires, Argentinië om daar in mijn eentje in september 2008 Spaans te gaan leren. Ook dat geintje heeft me heel veel geld gekost. Het is echter wel een reis geweest waar ik met enorm veel positiviteit op terug kan kijken, want ik heb het gevoel dat daar een keerpunt in mijn leven is ontstaan. Naast dat ik heel veel mensen ben tegen gekomen, Spaans heb geleerd en mooie, maar ook confronterende dingen heb meegemaakt was dit ook de maand waarin de financiële crisis in de U.S.A. in volle hevigheid losbarstte. Ik heb daar Amerikaanse studenten gesproken die hun spaargeld in rook hebben zien opgaan. Angstige mensen die mij vroegen of ik Amerikanen haatte. "Nee, natuurlijk niet", kon ik daar alleen maar op antwoorden. Hoe kan ik een mens haten die slechts slachtoffer is van de daden van een ander? Sowieso ben ik niet in het bezit van het haat-gen, als er zoiets zou bestaan.
Na mijn reis naar Argentinië heb ik nog lang last gehad van de creditcardmaatschappij welke maandelijks trouw een mooie, geelgekleurde acceptgiro stuurden en mij iedere keer weer confronteerde met mijn ongebreidelde consumptiedrang in dat verre land. Maandenlang heb ik hard moeten werken om weer enigszins in de zwarte cijfers te komen. In dezelfde periode ben ik me stapje voor stapje gaan verdiepen in die drang. Wat maakt me dat ik in dat patroon blijf hangen, wie zorgen daarvoor en het allerbelangrijkst: hoe kom ik van het patroon af dat mij eigenlijk jarenlang in mijn ontwikkeling heeft tegengehouden?
Tot een jaar geleden is dit eigenlijk langzaamaan verbeterd. Ik begon het echt zat te worden: ik begon te beseffen hoe ik van alle kanten werd gemanipuleerd. Gemanipuleerd tot het kopen van producten. De hele hysterie rond het merk van het verlichte appeltje erop is de natte droom van een marketingdeskundige. Televisie, internet, magazines werken er allemaal aan mee om mij zo gek te maken dat ik spullen kocht om... Ja, waarvoor eigenlijk? Het behalen van status? Het korte gevoel van emotionele vrijheid na het kopen?
Ik begon het systeem van manipulatie steeds meer te haten. Het haat-gen waarvan ik dacht dat ik het niet bezat, maakte zich langzamerhand van mij meester. Ik begon boeken te lezen over hoe de wereld in elkaar steekt. Toegegeven, als ik iets wil weten dan kan ik daar best in doorslaan. Op het obsessieve af. Ik moest en zou weten hoe ik ervoor kon zorgen dat ik met alle opgedane kennis en ervaring verder kon komen dan dit.
In een jaar tijd hebben mijn vrouw en ik kritisch naar onze uitgaven gekeken. Welke uitgaven zijn belangrijk voor ons en, belangrijker nog, wat is dat niet? Zo kwamen we erachter dat onze gezamenlijke kosten voor de mobiele telefoon over de € 100,= bedraagt. Leuk hoor, onderweg op een redelijk nieuwe telefoon kunnen twitteren, bellen en sms-en, maar is het ons ècht zoveel waard? We hebben onze auto's versneld afbetaald en de boete die daarvoor geldt voor lief genomen. Immers, de boete is lager dan wat we op de lange termijn aan rente betalen en over spaargeld beschikken terwijl er een lening uitstaat waarvan de rente een viervoud is dan die van de spaarrekening snijdt geen hout. Overigens vind ik een boete voor het afbetalen van een lening een krankzinnige gedachte, maar dat terzijde. Avondeten? Dat maken we nu zelf, in plaats van geregeld magnetronmaaltijden van Albert Heijn te kopen of pizza's te laten bezorgen. En groente snijd ik zelf wel, ik wil geen vijftig cent extra betalen omdat een machine in mum van tijd een ui versnipperd. Ik heb geen stront aan mijn handen...
Ondertussen zijn we zo ver dat wanneer één van ons zonder werk komt te zitten, we nog prima kunnen leven. Geen gekke gedachte met de aangekondigde bezuinigingen in 2012. Natuurlijk moeten we dan meer keuzes gaan maken; immers, minder inkomsten betekent ook minder te verdelen. Ik ben ontzettend trots op wat mijn vrouw en ik tot nu toe hebben bereikt, we wonen goedkoop, hebben geen schulden en we zijn hard bezig betere beslissingen te maken. Echt, van een beetje gezond verstand is niemand slechter geworden.
Misschien heb je tot nu toe de indruk gekregen van iemand die zich alleen maar bezig houdt met krenterigheid. Ik pleit ook niet tegen het uitgeven van geld. Ik pleit voor het slim uitgeven ervan. Ik wil graag dat ik geld uitgeef aan zaken die mij op de lange termijn geluk brengen. Mijn uitgaven zijn andermans inkomsten. Waarom zou ik iemand anders rijk maken voor slechts en tijdelijk geluksgevoel, terwijl ik daarmee tegelijkertijd mijn toekomst en die van mijn vrouw op het spel zet?
Je vraagt je nu wellicht af: waarom deed je dat? Heeft niemand je bijgebracht dat je zuinig moet zijn op het geld dat je verdient? Niet meer uitgeven dan dat je hebt? Waarschijnlijk is me dat wel bijgebracht, maar de puberale koppigheid en het gevoel geen doel te hebben in het leven versterkte mijn onverstandigheid. Natuurlijk heb ik vaak genoeg gedacht: "ik stop ermee, nu ik ga sparen". En dan begon ik met het maken van een plan, met een Excel sheet waarin ik netjes uitstippelde hoe mijn financiële toekomst eruit zou komen te zien. Toch eindigde dit altijd weer in het vergeten van mijn plannen en de noodzaak te voelen die mooie nieuwe laptop te kopen.
In december 2007, een kleine tien jaar later, liep mijn relatie op de klippen en vond ik dat ik los moest breken. Ik plande een reis naar Buenos Aires, Argentinië om daar in mijn eentje in september 2008 Spaans te gaan leren. Ook dat geintje heeft me heel veel geld gekost. Het is echter wel een reis geweest waar ik met enorm veel positiviteit op terug kan kijken, want ik heb het gevoel dat daar een keerpunt in mijn leven is ontstaan. Naast dat ik heel veel mensen ben tegen gekomen, Spaans heb geleerd en mooie, maar ook confronterende dingen heb meegemaakt was dit ook de maand waarin de financiële crisis in de U.S.A. in volle hevigheid losbarstte. Ik heb daar Amerikaanse studenten gesproken die hun spaargeld in rook hebben zien opgaan. Angstige mensen die mij vroegen of ik Amerikanen haatte. "Nee, natuurlijk niet", kon ik daar alleen maar op antwoorden. Hoe kan ik een mens haten die slechts slachtoffer is van de daden van een ander? Sowieso ben ik niet in het bezit van het haat-gen, als er zoiets zou bestaan.
Na mijn reis naar Argentinië heb ik nog lang last gehad van de creditcardmaatschappij welke maandelijks trouw een mooie, geelgekleurde acceptgiro stuurden en mij iedere keer weer confronteerde met mijn ongebreidelde consumptiedrang in dat verre land. Maandenlang heb ik hard moeten werken om weer enigszins in de zwarte cijfers te komen. In dezelfde periode ben ik me stapje voor stapje gaan verdiepen in die drang. Wat maakt me dat ik in dat patroon blijf hangen, wie zorgen daarvoor en het allerbelangrijkst: hoe kom ik van het patroon af dat mij eigenlijk jarenlang in mijn ontwikkeling heeft tegengehouden?
Tot een jaar geleden is dit eigenlijk langzaamaan verbeterd. Ik begon het echt zat te worden: ik begon te beseffen hoe ik van alle kanten werd gemanipuleerd. Gemanipuleerd tot het kopen van producten. De hele hysterie rond het merk van het verlichte appeltje erop is de natte droom van een marketingdeskundige. Televisie, internet, magazines werken er allemaal aan mee om mij zo gek te maken dat ik spullen kocht om... Ja, waarvoor eigenlijk? Het behalen van status? Het korte gevoel van emotionele vrijheid na het kopen?
Ik begon het systeem van manipulatie steeds meer te haten. Het haat-gen waarvan ik dacht dat ik het niet bezat, maakte zich langzamerhand van mij meester. Ik begon boeken te lezen over hoe de wereld in elkaar steekt. Toegegeven, als ik iets wil weten dan kan ik daar best in doorslaan. Op het obsessieve af. Ik moest en zou weten hoe ik ervoor kon zorgen dat ik met alle opgedane kennis en ervaring verder kon komen dan dit.
In een jaar tijd hebben mijn vrouw en ik kritisch naar onze uitgaven gekeken. Welke uitgaven zijn belangrijk voor ons en, belangrijker nog, wat is dat niet? Zo kwamen we erachter dat onze gezamenlijke kosten voor de mobiele telefoon over de € 100,= bedraagt. Leuk hoor, onderweg op een redelijk nieuwe telefoon kunnen twitteren, bellen en sms-en, maar is het ons ècht zoveel waard? We hebben onze auto's versneld afbetaald en de boete die daarvoor geldt voor lief genomen. Immers, de boete is lager dan wat we op de lange termijn aan rente betalen en over spaargeld beschikken terwijl er een lening uitstaat waarvan de rente een viervoud is dan die van de spaarrekening snijdt geen hout. Overigens vind ik een boete voor het afbetalen van een lening een krankzinnige gedachte, maar dat terzijde. Avondeten? Dat maken we nu zelf, in plaats van geregeld magnetronmaaltijden van Albert Heijn te kopen of pizza's te laten bezorgen. En groente snijd ik zelf wel, ik wil geen vijftig cent extra betalen omdat een machine in mum van tijd een ui versnipperd. Ik heb geen stront aan mijn handen...
Ondertussen zijn we zo ver dat wanneer één van ons zonder werk komt te zitten, we nog prima kunnen leven. Geen gekke gedachte met de aangekondigde bezuinigingen in 2012. Natuurlijk moeten we dan meer keuzes gaan maken; immers, minder inkomsten betekent ook minder te verdelen. Ik ben ontzettend trots op wat mijn vrouw en ik tot nu toe hebben bereikt, we wonen goedkoop, hebben geen schulden en we zijn hard bezig betere beslissingen te maken. Echt, van een beetje gezond verstand is niemand slechter geworden.
Misschien heb je tot nu toe de indruk gekregen van iemand die zich alleen maar bezig houdt met krenterigheid. Ik pleit ook niet tegen het uitgeven van geld. Ik pleit voor het slim uitgeven ervan. Ik wil graag dat ik geld uitgeef aan zaken die mij op de lange termijn geluk brengen. Mijn uitgaven zijn andermans inkomsten. Waarom zou ik iemand anders rijk maken voor slechts en tijdelijk geluksgevoel, terwijl ik daarmee tegelijkertijd mijn toekomst en die van mijn vrouw op het spel zet?
zaterdag 3 december 2011
Vier vragen die je leven veranderen
Kort geleden stuurde @AliceWereldje mij het volgende uittreksel. Het uittreksel bespreekt de Vier vragen de je leven veranderen-methode. Deze methode heeft niets, althans: niet direct, met jouw financiële toekomst te maken. Echter: ik geloof sterk in de vrijheid van denken van de mens. En ik geloof dat, wanneer de mens in staat is vrij te denken, ofwel geen sluimerende zorgen heeft, er meer kansen en mogelijkheden verschijnen. De methode heeft mij overtuigd en daarom wilde ik het met jullie delen.
Abonneren op:
Posts (Atom)